Türkiye’mde her türlü avamlığa, bağnazlığa ve kültürsüzlüğe rağmen; çağdaş sanatı temsil eden yüzlerce resmi ya da sivil oluşum var…

TRT Çok Sesli Korosu meselâ…

Kültür Bakanlığı Devlet Çok Sesli Korosu meselâ…

İstanbul Devlet Senfoni Orestrası meselâ…

İzmir, Mersin, Samsun, Trabzon Senfoni Orkestraları meselâ…

Devlet Halk Dansalrı Toplulukları meselâ…

Özel ya da resmi yüzlerce halk oyunu topluluğu var…

Halk orkestraları var, halk koroları var, Türk Halk Müziği, Türk Sanat Müziği, Popüler müzik; binlerce grup var…

1925’ten bu yana 50’ye yakın oratoryo bestelenmiş bu ülkede, yerli ve milli hattâ…

Işıklarla uyusun Ahmet Adnan Saygun, onlarcaaakapella eser vermiş, Türkü çeşitlemeleir var; yok yok yani ama…

Hangi partili belediye ya da kurum olursa olsun; ruh yok…

Neden meydanlarda, rebçi, popçu, şarkıcı ile kutluyoruz ki Cumhuriyeti’mizi…

Ebru Gündeş midir Cumhuriyeti temsil edecek olan, Devlet Opera ve Balesi sanatçıları mı?

Murat Boz mu?, Hadise mi?, Livaneli mi?

Elbette hepimiz temsil ederiz de; ama bu cumhuriyet kutlaması Tanrı Aşkına…

Gazinocular Kralları’nın sanatçı kapma yarışı değil ki…

Biraz hassasiyet yahu…

Biraz…

Canım ‘Kuvay-ı Milliye Oratoryosu’, canım ‘Yunus Emre Oratoryosu’, ‘Kanlı Nigar’, ‘İnce Memed’; bunları sergilesene şanlı Cumhuriyetimizi kutlarken…

Yazıklar olsun…