İlk ders zilinizi hatırlıyor musunuz?

Ben hatırlıyorum..

Daha küçücükken, komşularımızın çocukları o hüzünlü Eylül ayı geldiinde, gizli bir törenle topluca bir yerlere giderlerdi sabahın köründe…

kimisi öğlen, kimisi e akşamüstü dönerdi neşeli neşeli…

Boyunlarında çanta, kollarında sonradan beslenme çantası olduğunu öğrendiğim rengarenk askılı çeşit çeşit boyutta bir başka küçük çanta; bembeyaz yaka ve simsiyah üniformalara bezenmiş çok sayıda çocuk…

Okula gittiklerini öğrendiğimde, hemen her sene ‘Anneciğim, babacığım; ben ne zaman okula gideceğim?’ diye sorduğumda, ‘sen de gideceksin büyüyünce’ derlerdi…

Hele ablam okula başladığında, tepinmiştim, ‘Banane banane, ben de gideceğim…’

Ama tabii daha bir-iki sene vardı…

*********************

Nihayet o kutlu gün geldi çattı…

Özenle kolalanmış bembeyaz yaka, tiril tiril ütülü simsiyah önlük, ders çantam ve hiç unutmam haşlanmış yumurta, birkaç zeytin, bir dilim kek ve bir dilim ekmekle dolu beslenme çantam, doğru okula…

Evde muz vardı, anneme muz koymasını söyledim, ‘Muz pahlı kızım, alamayanlar vardır, canları çeker, olmaz, ayıptır’ diyerek muzu çantama koymamıştı…

İlk ders zili dedim ya, ağlayanlar, annesinden ayrılamayanlar, ilk birkaç gün annesi ile sınıfa girenler; neyse o günden sonra anladım ki, ev de bir okul ama asıl hayat, o okulla başlıyormuş…

Ben okullarımı hep çok sevdim…

********************

Yıllar sonra da anladım ve öğrendim ki, o okula gidemeyen yüz binlerce çocuk varmış, kimi parasızlıktan ve  imzansızlıktan; kimi ise…

Kimi ise, yobazlıktan e bağnazlıktan…

********************

 ‘Hamile kadın hiç utanmadna sokağa çıkıyor, hamile kadın evinde otursun’, ‘Kahkaha ile gülen kadın, aslında şeytanla evlidir’, ‘Kadının sırtından sopayı, karnından sıapyı eksik etmemeli’ ya da ‘Kız dediğin göğüseri  filizlenince baş-göz edilmeli’ denilen günelrdi..

Okumaya heve eden kız çocuklarının, ya ağabey-baba dayağı yediği, ya da çok daha acı bir biçimde töre gereği katledildiği günlerdi…

Kahraman bir kadın çıktı ortaya…

Çağdaş yaşamı desteklemek için canımın içi Anadolu’yu karış karış gezdi, hiç abartısız karış karış…

‘Kız çocukları da okumalı’ diyerek, kah hurafe kafaları iknaetmeye çalıştı, kah okulsuz köylere, mezralara okul yaptırmak için yardım toplamaya, kah ise eğitimi güçlendirmeye çalışan bir yüce insan…

Öyle yüce bir insan ki, milletin vebalı gibi kaçtığı cüzamlı hastalarla neredeyse arkadaş oldu, ellerini sıktı, onlara abla, kardeş, ana, yar, sırdaş olmuştu zaten yıllarca…

Türkan Saylan’dan söz ediyorum…

On beş seme önce kaybettik bu yüce insanı…

On beş yıl önce, bir Türkan Saylan geçmişti bu dünyadan…

********************

Yazmıştım ya, biyografi kitaları mühimdir diye, işte tam da buna bir örnek ‘Türkan, Tk ve Tek Başına’ kitabı…

Türkiye’nin en iyi biyografi yazarı, sevgili Ayşe Kulin kaleminden çıkmış bir kitaptır bu müthiş kitap…

Türkan Saylan’ı, kare kare anlatır size, mücadelesini, başarılarını, hikayesini…

Hele hele çürümüş bir zihniyetin, yobaz ve bağnaz kafaların, nasıl bir kadına saldırabildiğini, satır satır yazmış, iz bile yazmış ama kitap neticede, satırlarla sınırlı…

************************

Gelin Ayşe Kulin’i bir tanıyalım…

Yayımladığı biyografik eserleri ve romanlar, Türkiye'de çok okunan kitaplar arasına girmiş ve birçok ödülde layık görülmüştür.

Adı: Aylin kitabı ile büyük ün kazandı. Üslubundaki akıcılık ve yalınlıkla büyük övgü alan yazarın, birçok öykü ve kitabı senaryolaştırılıp beyazperdeye aktarıldı.

1941 yılında İstanbul'da doğdu. Babası inşaat mühendisi ve bürokrat Muhittin Kulin; annesi, Osmanlı nazırlarından Çerkes Ahmet Reşit Paşa'nın kızı Leman Hanım ve Doktor Mahir Bey'in kızları Hatice Sitare Hanım'dır.

Anne ve babasının tek çocuğudur.

Tarihte Bosna Banı olarak hüküm sürmüş bir aileden gelen yazar, aile soy ağacını Hayat adlı kitabında ayrıntılarıyla anlatmıştır.

Bunu da ouyunuz lütfen…

Ayşe Kulin, erken yaşta edebiyat ve sanatla tanıştı; baba tarafından yakın akrabası olan ressam Ferruh Başağa'dan resim dersleri aldı,[4] hemen herkesin bir müzik aleti çaldığı bir aile ortamında büyüdü.[5] İlkokul yılları Devlet Su İşleri'ni kuran ve kurumun yöneticisi olan[6] babasının işi nedeniyle kışları Ankara'da, yazları dedesinin Büyükada'daki köşkünde geniş ailesiyle geçti. Bu sayede Osmanlı Devleti'nin son kuşağını tanıma, Osmanlı âdetlerini, dilini, düşünce biçimini öğrenme ve Ankara'daki cumhuriyet ruhuna tanıklık etme fırsatı oldu.[3] İlkokula Ankara Maarif Koleji'nde başladı. İlkokul dördüncü sınıftan itibaren eğitimine İstanbul'da, Amerikan Kız Koleji'nde devam etti. Lise döneminde İngilizce, edebiyat, tarih ve felsefeye özel bir ilgi gösterdi.[3] 1961 yılında mezun oldu.

Koleji bitirdiği yaz Mehmet Sarper ile evlendi ve eşi ile birlikte Londra'ya gitti; London School of Economics'te özel öğrenci olarak sosyoloji dersleri aldı.

Sonra da edebiyat hayatımızın çınar kitaplarını yazdı işte…

*******************************

‘Yazmak, en büyük iktidardır’ der Hamıngton, okumaksa yaşamaktır..

‘Türkan, Tek ve Tek Başına’ kitabı, sadece yüce bir insanı tanıtmakla kalmıyor, belki maalesef halen yaşamakta olduğmuz bazı yoz fikirlerin iyi bir mücadele ile nasıl bertaraf edilebileceğini de gözler önüne seriyor.

Yani kurgu değil, hayal değil, tamamen gerçekler ve bizim gerçeklerimiz, yanı başımızda yaşanan o acı gerçekler…

**********************

Bir daha bir başka Türkan Sayan gelir mi bilmem?

Gazi Mustafa Kemal Atatürk ülküsünü bir dha bu kadar güzel yaşatabilecek bir başka okutma sevdalısı yaşar mı bu topraklarda, ‘İnşallah’ temennisi ile beraber yine bilemem…

Ama ulu bir çınarı anlatan ulu bir kitap tanıttım bugün size…

Lütfen okuyunuz…

Bu asil milletin, bu güzide cumhuriyetin nasıl irenç v ruh hastası ve yobaz ve karanlık beyinlerle karşı karşıya bırakıldığını anlayın, ibretle okuyun…

Allah anne-babamdan razı olsun ki, beni okutmuşlar, siz de onlardansanız önce anne-babanıza, sonra da başka kızlar avesile olduğu için Türkan Saylan’a yüzlerce kez dua edin…

Cennet varsa, Türkan Saylan bizi kesin orda bekliyordur, hem de baş köşede…

Zira insanlığa küçücük bir hizetiolan biel orada olacak ya, o  yüzbinlerce insana dokundu…

Hem de çok dokunaklı ve tamamen gerçek hikayelerle…

***********************

O bu bereketli topraklardan, ‘Kız kısmısı okumaz, gülmez, konuşmaz, kahkaha atmaz, ne yaar? Ot gibi yaşar, evlenir, erkeğini mutulederve damızlık at gibi ürer’ anlayışını değiştirmiş bir insandır…

Sadece biz kadınların dahi, ona çok dua borcu var…

Eksik etmeyelim..

***********************

Görüşmek ve okunmak dileğiyle…