Özgürlük ya da "özgür olmak" denilince ne canlanıyor zihninde? Yağmurun ortasında dilediğince dans etmek mi, aklından geçenleri filtresizce söyleyebilmek mi, hiçbir dış etkene bağlı kalmaksızın kendi kararlarını verebilmek mi? 

Şunu fark etmelisin artık; zihninde beliren karelerin hepsi değişebilir, değişmeyen tek bir şey var, o da sensin. Merkezinde özgürlük olan tüm karelerin baş karakterisin.  Ve şimdi, özgür ruhunu ortaya çıkarmanın, ne istiyorsan onu gerçek kılmanın vakti.

Bu dünya senin. Başınızı her çevirdiğin yer oyun alanın. Her şey, sen nasıl istiyorsan öyle olabilir. Güneşin ilk ışıklarıyla gözlerini açtığında mesela, o günün nasıl bir gün olacağına sen  karar verirsin. İster evinin yakınlarında, açık havada güzel bir yürüyüşle başlarsın gününe; ister biraz meditasyon yapar, sonra sosyal medya akışında gezinirsin.

Mutfakta kendinle baş başa kaldığın zamanlar yaratır, yaratıcı tarifler denersin belki… Veya sıcacık bitki çayınla evinin en sevdiğin köşesinde film keyifleri yaparsın. Gün içinde sinirini bozan şeyler olabilir, eğer istersen hepsine gülüp geçersin. Canın istediğinde uyuyup canın istediğinde kalkarsın. Ne giyeceğine, ne yiyeceğine, kiminle konuşacağına, hangi işlerle ilgileneceğine, hangilerini erteleyeceğine sen karar verirsin.

Tüm bu seçimleri yaparken de, her zaman içindeki sesi dinlersin: Çok sevdiklerin, hiç sevmediklerin, tutkuların, kendinden uzak tutmak istediklerin… Seni sen yapan ne varsa, hayatını onlarla şekillendirirsin. 

Özgürsün sen! 

Sınır tanımaz, ele avuca sığmaz bir ruhun var. Rengarenk, capcanlı… Hiç sana göre değil azla yetinmek, sen daima daha fazlasının peşinden koşar, günün sonunda istediğin ne varsa alırsın.

Özgürsün Sen!

Ne büyük mutluluktur bu, öyle değil mi? Tarifi yoktur! Sanki “ellerini aç” demişler sana, avucuna koca bir hayatı yerleştirmişler. “Sonrası senin” diye eklemişler ardından, “ne istersen yap, oyun hamuru gibi oyna onunla, şekil ver, kes, biç, boya!” Oyuncusu da, senaristi de, yönetmeni de sensin bu hayatın. Hem sahnedesin hem kameranın arkasında.

Elinde hem kalem var hem kamera. Üzerinde çeşit çeşit, renk renk kostümler… İstediğin an, istediğin karaktere bürünürsün, kimseye sormadan. Sensin çünkü tek karar veren, nasıl bir hayat yaşayacağına, nasıl bir insan olacağına yalnızca sen karar verirsin. 

Özgürsün sen!

Belki meditasyon konusunda geliştirirsin kendini, ya da bir tuval ve fırça yeterli olur engin sanat keşiflerine doğru yola çıkman için. Hareket etmenin iyileştirici gücünde bulabilirsin mutluluğu, bir dansçı olur veya müzik dünyasının tam ortasında bir yerlerde yer açarsın kendine. Kim bilir, belki de mutfağa girdiğinde hissedersin ruhunun beslendiğini. 

Birbirinden farklı malzemelerle yeni lezzetler yarattığında. İstediğin kariyeri seçer, birer birer tırmanırsın merdivenleri o yolda. Ya da konu, yaşadığın yer olsun örneğin – sen seçersin! Belki doğaya dönmek gelir içinden, Ege’de minik bir kasabaya yerleşirsin. Eğer şehrin yoğun ve hızlı temposundan beslenenlerdensen, şehirde yaşarsın, bu kadar basit.

Yanına istediğini ekle ‘özgür’ kelimesinin: mutlu, durgun, neşeli, düşünceli… Önemi yok hiçbirinin. Hepsi gelip gidecek. Bir an olacak, bir an olmayacaklar. Bir tek o en baştaki kelime kalacak geriye, ‘özgürlük’. 

Hangi yolu seçeceğine, hikayene hangi karakterlerin dahil olacağına, nasıl bir kahraman olacağına hep sen karar vereceksin. Her gün hem de; her gün en baştan kendi seçimlerini yapacaksın. Yorulmadan, durmadan.

Bir an bile arkana bakıp tereddüt etmeden. Aldığın her karar seni yansıttığı sürece, zaten arkana bakmak istemezsin ki. Kalıplara sığmaz, rengarenk ruhun hiç yanıltmaz seni.

Unutma... 

Özgürsün sen... 

Nota ve Tınıyla... 

macit.soydan@gmail.com