Çocukluğuma gidiyorum…

İlkokul günlerime…

Okuldayım ve saat 10:00, beslenme saati…

Annem, beslenme çantama, bir elma ve bir de ekmek arası domates ve peynir koymuş…

Her ne kadar özense de, haliyle domates yumuşamış, ha keza ekemk ve peynir de, ama o mis koku hala burnumda, ama ne lezzet…

*********

Sonra ortaokul günlerim…

Okulun az biraz çaprazınca, bakkal var, öğrenciler için çeyrek ekmek arası kaşar, çeyrek ekmek arası salam ya da karışık sandviç yapıyor…

Çeyrek ekmek deyip geçmeyin, öyle dyurucu ki…

Daha doğrusu doyurucuydu ki…

*********

Benimkiler dahil, bugünün çocukları, yarım ekmek, çeyrek ekmek kavramlarını bilmezler; bilseler de bugünkü ekmek şekli ile, o günün ince uzun ama içi bol malzeme alan çeyrek ekmeğini yapamıyorsun…

*********

Ama şu bir gerçek ki; ‘Ekmek Arası’, aslında hayatımızın bütününe ulaşan bir aşamadır; çeyrekle başlamışsındır, yarıma terfi edersin haifi büyüüncea ve biraz daha büyüdüğünde; ekmeğin bütünü için kavgan başlamıştır bile…

*********

Charles Bukowski’nin  ‘Ekmek Arası’ kitabını paylaşacağım bugün sizlerle…

İçinde duygu var, insan var, adalet var, adalet anlayışı var, adalet arayışı var…

Yok yok yani…

*********

Yazarımızı bir tanıyaılm mı?

Charles Bukowski, 16 Ağustos 1920  tarihinde doğdu,  9 Mart 1994’te ise öldü…

Asıl adı, Heinrich Karl Bukowski olan Amerikalı yazar ve şairdir.

Yapıtlarında bazen Henry Chinaski ismini de kullanmıştır.

Müstari isim sevin biri yani…

Hayatının çoğunu ABD'nin Los Angeles şehrinde geçirmiştir.

Yazıları, benimsediği memleketi Los Angeles'ın sosyal, kültürel ve ekonomik ortamından etkilenmiştir.

20. yüzyılın en beğenilen düşünürleri arasında gösterilmektedir…

*********

‘Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. İntihar Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi.'

Bu derin sözler, keşke bana ait olsaydı, en azından bu kadar derin düşünecek muhayelem olsaydı…

Ama hayır, bu  sözler: Charles Bukowski’ye ait…

Hepsi de ‘Ekmek Arası’nda…

Beni en çok etkileen söz ise, ‘İnsanlar, adaleti ancak kendi başları sıkıştığında aramaya başlıyor’ olmuştu…

*********

Başkaca sözler de var kitapta:

“Kimseyi değiştiremesin hayatta. Ve kimse için de değişmemelisin. Kimliğini kaybettiğin an, yaşamını çöpe attın demektir..."

“Başkalarını çözmeye çalıştıkça kendimi düğümlemişim, haberim yok.”

"Zeki insanlar hep dertlidir. Zekâ iyi bir şey değil beyin sürekli analiz halinde, biri sana bir hareket, yaptığında ne amaçla yaptığını şak diye anlayıp kendine mis gibi dert ediniyorsun, ama aptallara bak dünyadan haberi yok, bu hayat, aptallara güzel zekilere zindan."

"Bütün gün yatakta kalmanın nesi hoş?" "Kimseyi görmek zorunda kalmıyorsun."

“İstedikleri buydu demek: yalanlar. Harikulade yalanlar. Buna ihtiyaçları vardı. İnsanlar ahmaktılar. “

“ Hiç şüphesiz yaptığım en doğru şey; Kendini vazgeçilmez sanan insanlardan uzaklaşmam oldu! “

“İlgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç bir fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. İntihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi. “

“Neden hep kötü ile daha kötü arasındaydı seçimlerimiz? “

Kalanını, kitaptan okumanızı öneriyorum…

Ekmek Arası, Charles Bukowski’nin otobiyografik romanı.

Kitabın kahramanı olan Henry, Charles Bukowski’nin babasının ismi. Babasından sayısız dayak yiyen bir çocuğun babasına atabileceği en büyük tokat olmalı bu seçim…

*********

Görüşmek ve okunmak dileğiyle…