Ekim, takvimin en romantik aylarından biridir. Ne yazın telaşı, ne kışın soğuk sertliği vardır onda. 

Güneş, artık yakmaz ama hâlâ gülümser; rüzgâr, insanın saçlarını karıştırır ama üşütmez. 

Yapraklar birer birer dalından koparken, şehir yavaşça sarı, turuncu ve kızıl tonlara boyanır. 

Sokaklarda yürürken insanın içini tarifsiz bir hüzün ve aynı anda tatlı bir huzur kaplar. İşte bu yüzden ekim ayı, kalbin en çok konuştuğu aydır.

Ekim, ayrılıkların da buluşmaların da ayıdır. 

Bir aşkın en güzel mevsimi de olabilir, en hüzünlü vedası da. 

Düşen yaprakları seyrederken insan, kendi hayatını düşünmeden edemez: "Neleri geride bıraktım, neleri kaybettim, neleri kazandım?" diye sorar kendine. 

Her düşen yaprak, bir anının, bir gülüşün, bir dokunuşun hatırasını taşır sanki. 

Ve ekim, insana hatırlatır: hiçbir şey sonsuz değildir; tıpkı dallarından kopan yapraklar gibi, bazı güzellikler de zamanı geldiğinde usulca düşer hayattan.

Ama ekim aynı zamanda yeni başlangıçların habercisidir. 

Dallar boşaldıkça, ağaçlar kendini yenilemeye hazırlanır. 

İnsan da öyledir. 

Bazen bırakmak gerekir; yükleri, acıları, kırgınlıkları...

Yeniden filizlenebilmek için. 

Belki de ekim, bize en çok bunu öğretir: kayıpların ardından doğan bir umudu, hüzünle yoğrulmuş bir güzelliği.

Bir kahve kokusu, bir kitap sayfası, bir pencere önünde yağmur damlaları... 

Hepsi ekimde bambaşka bir anlam taşır. 

İnsan sevilmeye, özlenmeye, hatırlanmaya daha çok ihtiyaç duyar. 

Ve belki de o yüzden, ekimde yazılan mektuplar daha içli, söylenen sözler daha samimi, bakışlar daha derindir.

Ekim geldi. 

Kalbinizi biraz daha açın, sevdiğiniz insanlara biraz daha sarılın. 

Çünkü bu ay, romantizmin ve duyguların en yoğun ayıdır. 

Belki bir şiir yazarsınız, belki bir eski defteri açarsınız, belki de sadece gökyüzüne bakıp sessizce iç geçirirsiniz. 

Her ne yaparsanız yapın, ekimin hüznünü değil; romantizmini içinizde taşıyın.

Nota ve Tınıyla 

macit.soydan@gmail.com