Hemen her bayram bir şekilde kulağımıza çalınan, çevremizde duyduğumuz en ilginç serzenişlerden biridir “Nerede o eski bayramlar” cümlesi.

Bunun üzerine biraz düşündüğümde; ‘İnsanlar gerçekten eski bayramlara mı yoksa çocukluğuna mı özlem duyuyor?’ sorusu aklıma geliyor.

Şu dönemde yaşamın trajikomik temasıyla bayramı yaşamak hazmedilmesi zor bir süreç. Giyelim en güzel giysileri diyerek giyinmek! Gerek yok... Çünkü bayram akımı (gelip – gitmek) da olmayınca rutin yaşam!... 

Bayramların hayatımızın çocukluk döneminde bıraktığı hatıralar vardır. Tabii şimdi yukarıda da belirttiğim gibi nerede o eski bayramlar dediğinizi duyar gibiyim.

Doğru soruyorum “nerede o eski bayramlar?” yok maalesef yok... Dejenerif bir değişim yaşıyor... Sirkülasyonlu dönemde... 

Aslında bayramlar yine aynı bayramlar. Değişen, sadece BİZ insanlar. 
Eskiden, bayram sabahı olduğunda 7’den 70’e herkesi tatlı bir heyecan ve telaş sarar, özellikle çocuklar yeni elbiselerini ve ayakkabılarını sabahın aydınlanma neşesi ile giyer mutluluklarına mutluluk katarlardı. 

Şimdilerde bayramı bir SMS mesajı ile geçiştirir olduk. Yani bir anlamda SMS Bayramı... Hani teknoloji var ya manevi ve fiziki her bakımdan insanoğlunu rahatlatan. 

Geçmişte bayramlar ziyaretler yapılarak kutlanırdı. Evlerde tatlılar yapılır, sarma dolmalar hazırlanır, hatta baklavalar açılarak, gerçekten bayram havası görsel bir şölen eşliğinde kutlanırdı. Şimdi maddi sıkıntıların yaşandığı dönemde, yapacak ve söylenecek çok da bir şey yok... 

Evet, diğer taraftan bayram günleri manevi olarak değil de fiziksel rahatlama anlamında değerlendiriliyor. 

Bayramlardan artık çok şey beklememeyi öğreniyoruz... 

Bayramların aynı zamanda maddi olanaklar dahilinde tatil organizasyonu olduğunu kabul ediyoruz… 

Günümüzde, özellikle de yoğun iş temposu nedeniyle bayramlar tatil ya da dinlenme fırsatı olarak değerlendiriliyor. ''Çekirdek aile''nin hısım akraba ziyaretleri yapmak yerine tatile çıkması ve bu yüzden de el öpenlerin azalması sonucu büyüklerin bayramları daha bir ''buruk'' geçiyor.

''Apartman hayatı''yla birlikte komşusunun kapısını belki de hiç çalmayan ''şehirliler'', bayramlarda komşu ziyaretlerini de neredeyse unutur oldu.

Ziyaret edilemeyen yakınlara içinde fotoğrafların olduğu kartpostal göndermenin yerini, telefonla ya da elektronik postayla yapılan bayramlaşmalar aldı.

Özellikle büyük kentlerde yaşayan çocuklar, mahallede kapı kapı dolaşıp bayramlaşmak, topladıkları harçlıklarla aldıkları oyuncaklarla hep birlikte oynamak yerine, bayramı bilgisayar başında ve televizyon karşısında geçiriyor.

Yeni alınan gıcır gıcır bayramlıklar, çocuklarda eski heyecanı yaratmıyor, çünkü günümüzde çocukların her istediği anne babalar tarafından hemen alınıyor.

Bu arada aklıma gelmişken yazayım dedim. Eskiden aile reisleri yani peder beyler, özellikle bayramda tatile gitmenin ayıp olduğunu söylerlermiş. Nedenini ise "Eğer bayramda tatile gidersek gelecek olan misafirlerimiz kendilerinden kaçtığımızı düşünebilir" diye de açıklarlarmış. 

Bu geleneği şimdi bir tek ben sürdürüyorum. Koca apartman bana emanet. :)))

Nereden nereye :)))

Netice itibarıyla yukarıda da belirttiğim gibi artık bayram ziyaretinin yerini tatil ve dinlenme konsepti aldı. 

Tüyen tüyene ! :)))

İyi Bayramlar... 

Nota ve Tınıyla... 

macit.soydan@gmail.com